Piotr Patykiewicz w krótkim czasie wydał trzy powieści, których akcja rozgrywała się w tym samym świecie słowiańskiego pseudośredniowiecza (Zły brzeg, Odmieniec, Rajskie zorze). Świat ów pełen był chtonicznej – a więc związanej z ciemnością, śmiercią i płodnością – magii, tudzież brudu, smrodu i zgnilizny – także tej moralnej. W różnych jego zakamarkach prowadziła swoją egzystencję cała menażeria obrzydliwych stworów, które postawiły sobie za cel zatruwanie życie prostym ludziom. Teraz autor zrobił kolejny krok na swej twórczej drodze. Akcję Wąskiej ścieżki czarownicy umiejscowił w rzeczywistości nam bliższej: w czasach drugiej wojny światowej w polskich górach – w domyśle: Tatrach. Okazuje się jednak, że tu także sięga starodawna magia, a ku tutejszym mieszkańcom wyciągają kostropate łapy demony z zamierzchłej przeszłości. Również w tym świecie powszechna jest ludzka podłość i popełniane są zbrodnie, przerastające okrucieństwem wszystko to, czego pradawne bożki wymagały od wyznawców podczas
obrzędów ku swojej czci. Nie jest to więc świat tak bardzo różny od tego z wcześniejszych książek Patykiewicza, jest raczej jego pewną kontynuacją. Tak mógłby tamten świat wyglądać na przykład po tysiącu lat.
Właśnie tyle czasu upłynęło od chwili, kiedy potężna czarownica rzuciła zaklęcie wiecznego snu na Rycerzy, którzy spoczęli gdzieś „pod górą”. Mają tam oczekiwać, aż obudzi ich inna czarownica, by stanęli u jej boku do walki z wielkim złem i zapanowali nad światem. Czy tym wielkim złem będą zbrodnie hitlerowców, którzy najechali spokojną górską wioskę, Polskę i kawał reszty świata? Na to pytanie będzie musiała odpowiedzieć nastoletnia Marylka, która zamieszkała u ojca w leśniczówce nieopodal wsi. W trosce o jej dobro leśniczy Spodzieja ukrywa przed nią prawdę o jej zmarłej matce. Ale ta prawda przeciska się na światło dzienne każdą szczeliną. Marylka dowiaduje się, że „dziwactwo” jej matki polegało na tym, że była ona... czarownicą. I odkrywa w sobie moce, które po niej odziedziczyła. Tymczasem oddział „leśnych”, ukrywających się w górskiej jaskini, terroryzuje pobliską wioskę. Kiedy pijani partyzanci zabijają rodzinę niemieckich turystów, w odwecie hitlerowcy pacyfikują wieś, rozstrzeliwując 58 mężczyzn. Ten
właśnie mord może doprowadzić do przebudzenia Śpiących Rycerzy. Na barki Marylki spada coraz większa odpowiedzialność za losy sąsiadów i całego świata. Dziewczyna musi umiejętnie kroczyć wąską ścieżką czarownicy, przebiegającą pomiędzy dobrem a złem. Jak jednak zauważa, czasem zła nie da się dobrem zwyciężać. Trzeba w tym celu przywołać zło jeszcze większe. Tak więc tytułowa ścieżka tak naprawdę zwykle biegnie pomiędzy złem mniejszym a złem większym, choć wszelkie miary w tym względzie są wielce subiektywne. Zupełnie jak w prawdziwym życiu.
Znakiem firmowym prozy Patykiewicza jest problematyka trudnych wyborów moralnych i względności zła. Te poważne zagadnienia ubiera on w formę nowoczesnej fantasy, obudowuje własną mitologią, obarcza nimi grono barwnych postaci – zwykłych ludzi, którym stawia niezwykłe wymagania. Na tej bazie buduje romantyczną fabułę, przesyconą grozą i niesamowitością. Do jej opisania używa zaś języka niezwykle bogatego, miejscami poetyckiego, pełnego metafor i wyrazistych emocji. W porównaniu z innymi polskimi twórcami fantastycznych światów, Patykiewicz pisze prozę oryginalną, łatwo odróżnialną, z wyraźnymi znakami szczególnymi. Sam więc porusza się wąską ścieżką pisarza, biegnącą pomiędzy wymogami przyjętej konwencji a własną nieokiełznaną wyobraźnią. Czasem z owej ścieżki zbacza na jedną lub drugą stronę. Częściej na tę drugą.