Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny

„Rozświetlona jama. Dziennik sanatoryjny” to podróż w głąb ciała i opowieść o cierpieniu, chorobie i tajemniczych związkach snu, rzeczywistości oraz pisania. Tworzone jako zamknięcie „trylogii choroby”, ostatnie dzieło Maxa Blechera – jednego z najważniejszych pisarzy rumuńskich XX wieku – powstało na podstawie rękopisów i zostało wydane już po jego śmierci (po raz pierwszy w 1947 roku, zaś w pełniejszej wersji w 1971).

Wędrówka przez trzy sanatoria w trzech różnych krajach daje nam szansę wniknięcia w intymny świat, gdzie granica między tym, co zewnętrzne a tym, co wewnętrzne nie istnieje. Jednak to nie historia choroby jest tu ważna, lecz pozornie nieistotne wydarzenia, których narrator jest uważnym obserwatorem. Tym, co liczy się naprawdę jest „zawartość osobowości”, tkwiąca pod skórą każdego z nas.

Przekład Joanny Kornaś-Warwas to pierwsze polskie tłumaczeniem tego tekstu przygotowane na podstawie najnowszej wersji dziennika pisarza.