Nie ma i lepiej, żeby nie było

Dwanaście opowiadań o rodzinach, małżeństwach, samotnych rodzicach i samotnych dzieciach – tak o książce mówi autorka, która przyznaje, że lubi łączenie absurdu z realizmem i sytuacje, w których to przedmioty, a nie ludzie zyskują głos. Bohaterowie Szvoren są w pewnym sensie niemi, a jednocześnie próbują się wypowiedzieć, choć czynią to w dość szczególny sposób.