Polska śmierć

Już nie ludzie, jeszcze nie przedmioty: zwłoki. Ofiary zbrodni. Leżące w trumnach, oparte o drzewo, ułożone na prześcieradłach, na gołej ziemi, na trawie. Rany od noży i siekier, sińce, wybroczyny. Gładko odcięta głowa, porzucona na darni. Obrzmiałe języki, wyszczerzone zęby. Topielcy, pogorzelcy. Niekiedy ciała tak świeże, że zdają się niemal żywe, innym razem w stanie daleko posuniętego rozkładu, odnalezione w lesie czy może wygrzebane z jakiegoś schowka. Udręczone, skatowane.

Są książki-mroczne przedmioty pożądania, które by się chciało zdobyć za wszelką cenę; chyba każdy bibliofil zna to uczucie, kiedy trafia mu w ręce jakiś unikat, biały kruk, rzadkie wydanie, o którym marzył przez wiele lat. Najbardziej porywające są, oczywiście, unikaty: rękopisy, jedyne ocalałe egzemplarze, książki pojedyncze.