Mitra
Nie mogłoby być pracy dotyczącej synkretyzmu religijnego, bez choćby niewielkiej wzmianki o Mitrze. I w "Tajemnych religiach" oczywiście znajdziemy fragmenty traktujące o tym perskim bogu. Autor doszukuje się proroka Mitry w osobie króla Antiocha IV Epifanesa, przyjaciela Klaudiusza i Kaliguli.
Twierdzi, że w rzymskim kulcie Mitry dwanaście znaków zodiaku zyskało dwunastu bogów greckiego panteonu. Każdy z nich władał jednym miesiącem, zaś podział ten definiował w mitraizmie rok religijny. Bóg był tu panem świata, a wszystkie jego atrybuty miały przejść na Jezusa Chrystusa, który Mitrę po prostu wchłonął.