Samotność, bieda, wykluczenie
Po opublikowaniu tomiku "Pieśni Papuszy" (1956) poetka stała się sławna, ale w dalszym ciągu żyła w biedzie, z chorym mężem, utrzymując się z wróżby. Osiedliła się w Gorzowie. Nie miała dzieci, przygarnęła na wychowanie chłopca, którego nazwała Tarzanem.
W 1962 roku Papusze przyjęto do Związku Literatów Polskich. Poproszono ją o dwa zdjęcia i wypełnienie ankiety. "Narodowość: polska. Wykształcenie: samouk. [...] Podróże zagraniczne: Ta. Na Wołyniu w czasie wojny" - napisała między innymi. Niektóre pytania, na przykład o imię i nazwisko ojca, pozostawiła bez odpowiedzi.