Bitwa o Przebraże
30 sierpnia, liczące 6 tysięcy ludzi ugrupowania UPA wspomagane przez Ukraińskich chłopów dzierżących noże, kosy i siekiery, rozpoczęły operację mającą na celu dokonanie ostatecznego "wyryzania Lachiw". Ze strony polskiej - która przechwyciła banderowskie rozkazy - rozpoczęto przygotowania do odparcia wroga, zakładające ścisłą współpracę z radziecką partyzantką i pomoc z bardziej odległych kolonii (w gotowości czekał m.in. oddział partyzancki AK). Do obrony stanęły cztery kompanie, każda licząca od 150 do 200 osób.
Bitwa trwała kilka godzin, podczas których kompanie trwały na swoich posterunkach, odpierając kolejne fale Ukraińców. Beznadziejne morale i brak jakiegokolwiek wyszkolenia sprawiły, że zdecydowany opór i celny ogień wystarczyły, by banderowcy uciekali w popłochu. W pewnym momencie Polacy przeprowadzili kontrnatarcie, tworząc duży wyłom w szeregach UPA. Chwilę później nastąpiło silne uderzenie samoobrony i partyzantki radzieckiej składającej się ze 150 piechurów, 60 kawalerzystów i pięciu taczanek. Atak ten wywołał chaos i bezwładny odwrót Ukraińców. Bitwa się zakończyła. Zginęło ponad stu Ukraińców, czterdziestu dostało się do niewoli. Upokorzone UPA zaczęło szukać okazji do odwetu. Znów poprzestali na tym, co wychodziło im najlepiej, wyżynając kolejne wsie i masowo donosząc na Polaków Niemcom.