Manuskrypt Voynicha - najbardziej tajemnicza księga średniowiecza czy wielkie fałszerstwo?
Otrzymawszy spadek w wieku lat osiemnastu, wyjechała do Berlina by uczyć się w konserwatorium gry na fortepianie, i to tam po raz pierwszy zafascynowała się – jak to kiedyś mawiano – „myślą rewolucyjną”(co nie dziwi u osoby, która w dzieciństwie była katowana przez despotę), a konkretnie: z książką „Podziemie w Rosji” Siergieja Krawczyńskiego, pseudonim „Stiepniak” ('stepowy').
Toteż kiedy z powodu choroby rąk musiała zrezygnować z muzyki, poświęciła się zgłębianiu języków słowiańskich, a po powrocie do Londynu poprosiła koleżankę, Charlotte Wilson, skądinąd anarchistkę z Towarzystwa Fabiańskiego, o znalezienie kogoś, kto pomógłby jej w rozwijaniu znajomości rosyjskiego. Wilson zaproponowała jej do wyboru albo swojego kochanka, księcia Kropotkina (tak, tego księcia Kropotkina), albo Krawczyńskiego-Stiepniaka, który po zasztyletowaniu szefa carskiej policji politycznej, generała Mieziencowa, osiedlił się w Anglii.
Nic dziwnego że Ethel, która zachwyciła się „Podziemiem w Rosji”, wybrała tego drugiego i niebawem poznała cały krąg jego przyjaciół i znajomych (Stiepniak przezywał ją, od nazwiska Boole, „Bułeczką”); pod jego też wpływem wyjechała do Rosji, (z krótkim postojem w Warszawie – to tam w wielkanocny poranek przechadzała się nad Wisłą, oglądana przez Wojnicza), gdzie przez czas jakiś uczyła angielskiego dzieci państwa Wieniewitinów w guberni woroneskiej.