Laszlo Krasznahorkai

Studiował prawo i hungarystykę na uniwersytetach w Szeged i Budapeszcie. Całymi latami wędrował po kraju, imając się różnych zawodów, lecz po opublikowaniu w 1985 roku Szatańskiego tanga zajął się wyłącznie pracą pisarską.

Pisuje powieści i krótkie opowiadania, m.in.: Az ellenállás melankóliája (Melancholia sprzeciwu, 1989), Az urgai fogoly (Uwięziony w Urga, 1992), A Théseus-általános (Tezeusz uniwersalny, 1993), Háború és háború (Wojna i wojna, 1999).

Jego proza doczekała się przekładów na angielski, francuski i niemiecki. Krasznahorkai jest także współautorem (wraz z reżyserem Bélą Tarrem) scenariuszy filmowych opartych na motywach swoich utworów: u schyłku lat osiemdziesiątych zrealizowano Kárhozat (Potępienie) i Az utolsó hajó (Ostatni statek), w latach 1991-1993 powstała siedmiogodzinna, czarno-biała ekranizacja Szatańskiego tanga, mająca dziś charakter dzieła kultowego, a w roku 2000 odbyła się premiera filmu Werckmeister-harmóniák, nakręconego na podstawie powieści Az ellenállás melankóliája.