Wielcy kolekcjonerzy relikwii

Gelis pisze, że od końca XV wieku prowadzi się wręcz specjalną „politykę pozyskiwania” relikwii, której efektem są ogromne kolekcje szczątków świętych. Przykładowo elektor saski Fryderyk Mądry („wielki kolekcjoner w obliczu Boga”) w roku 1510 stworzył w Wittenberdze kolekcję relikwii, która szybko zaczęła ściągać rzesze pielgrzymów.
„Sprowadzał je zewsząd, kupował, wymieniał, nie bacząc zbytnio na pocieszny, lub wręcz nieprawdopodobny charakter niektórych spośród nich: kawałki pieluszek Dzieciątka Jezus, spodnie świętego Józefa i kalesony świętego Franciszka, źdźbła słomy ze Żłóbka, włosy Matki Boskiej i krople jej mleka, ale także fragmenty rózeg i gwoździ z Męki Pańskiej… Jednym słowem, zgromadził 17 413 relikwii!”.
Nie tak liczna, ale nie mniej ambitna była kolekcja składająca się z ok. siedmiu tysięcy relikwii, którą zebrano w Escurialu, „rozległym pałacu-relikwiarzu zbudowanym na chwałę świętego Wawrzyńca, gdzie hiszpańscy monarchowie usiłowali umocnić polityczno-religijne podstawy swego państwa”.