Dorastanie, okupacja, getto

Marcel Reich-Ranicki urodził się w żydowskiej rodzinie we Włocławku. W 1929 roku przeniósł się z całą rodziną do Berlina. Na rok przed wybuchem II wojny światowej władze niemieckie deportowały Reichów jako Żydów bez niemieckiego obywatelstwa do Polski w ramach Polenaktion.
Podczas okupacji niemieckiej Marcel wraz z rodzicami trafił do getta w Warszawie. W getcie pracował jako szef biura tłumaczeń Judenratu, pisał także recenzje muzyczne dla "Gazety Żydowskiej".
Przed ostateczną likwidacją dzielnicy żydowskiej przez Niemców zdołał uciec. Przeżył wojnę ukrywając się u polskiej rodziny na warszawskiej Pradze. Jego rodzice zostali zamordowani w hitlerowskim obozie zagłady Treblinka.