Halina Konopacka

Autorka "Przerwanych igrzysk" nie ma wątpliwości, że Halina Konopacka "była zawodniczką wszechstronną, człowiekiem renesansu." Oprócz miłości do sportu przejawiała talent pisarski, publikując swoje wiersze na łamach "Wiadomości Literackich" i "Skamandra". W 1929 r., po przełomowych dla siebie igrzyskach w Amsterdamie, wydała tomik poetycki pt. "Któregoś dnia", w którym wbrew pozorom nie pisała o sporcie. Jej poezja "stanowi liryczną wypowiedź o miłości, radości, wspominaniu dzieciństwa, o przemijaniu, o życiu i o śmierci."

Przygoda ze sportem zaczęła się u Konopackiej bardzo zwyczajnie, od prostych zabaw ze starszym o dwa lata bratem. Mała Halinka podawała Tadkowi piłkę, ale z czasem zaczęła traktować sport bardzo poważnie. Początkowo niedoceniana ("nie masz o tem pojęcia" – przekonywał Tadek) Konopacka przekroczyła mury warszawskiego AZS-u, gdzie chciała doskonalić pływanie. Przyszła mistrzyni w rzucie dyskiem (złoty medal na igrzyskach w Amsterdamie, 1928 r.) próbowała również narciarstwa, by dopiero w 1924 r., całkiem przypadkowo, odkryć swoją koronną dyscyplinę.