Wojna i odbudowa reprezentacji
Na zdjęciu: Wacław Kuchar z reprezentacją hokejową Lwowa, Kraków 1932 r.
W 1940 r. Kuchar miał wyjechać do St. Moritz na zimowe igrzyska, gdzie został zgłoszony do sędziowania turnieju hokejowego jako jedyny kandydat wytypowany przez PZHL. W czasie wojny był porucznikiem rezerwy 5. Pułku Artylerii Lekkiej. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, walczył pod Warszawą na czele dywizjonu. Po klęsce wrócił do Lwowa i zaczął trenować zawodników lokalnego Dynama. "Po zajęciu Lwowa przez Niemcy w 1941 r. udało mu się przeżyć, mimo że został przez wroga rozpoznany jako wybitny polski sportowiec."
Po wojnie trafił do Bytomia, gdzie kontynuował pracę trenerską w tamtejszej Polonii. Był selekcjonerem reprezentacji Polski w hokeja, a od 1947 r. pomagał odbudowywać narodową drużynę piłkarską. Wacław Kuchar doczekał się dwóch wnuków: Wacława i Tomasza. Jego cioteczny wnuk, Tomasz, podtrzymuje sportową tradycję w rodzinie Kucharów jako rajdowy mistrz Polski. Wacław Kuchar zmarł w Warszawie 13 lutego 1981 r., w wieku 84 lat.