Wacław Kuchar
Wacław Kuchar, urodzony w 1897 r. w Łańcucie, był związany ze sportem od najmłodszych lat. Jako siedmiolatek podjął naukę w szkole i już wtedy dużo trenował, biegał, ćwiczył, gdyż w jego domu lekkoatletyka była "czymś zupełnie naturalnym - na przekór panującej powszechnie opinii, że ćwiczenia mogą być tylko dodatkiem do życia, nie zaś sposobem na nie." Razem z braćmi pływał, biegał, grał w piłkę nożną, a z czasem zaczął odkrywać nowe dyscypliny. I zauważał, że jest w nich wyjątkowo dobry.
Kiedy pierwszy raz założył łyżwy, zaczął od "kręcenia kółek na lodzie", jednak szybko przestawił się na hokej. Było to w czasach, kiedy mecze rozgrywano jeszcze nie z użyciem krążka, ale piłki wielkości tej używanej przez tenisistów. Kuchar, niczym sportowiec nieustannie poszukujący swojego miejsca w świecie aktywności fizycznej, próbował łyżwiarstwa szybkiego, dziesięcioboju i piłki nożnej. Był wielokrotnym mistrzem Polski i reprezentantem kraju we wszystkich wymienionych dyscyplinach. Kolejny etap w jego życiu miał się rozpocząć w 1940 r., jednak plany pokrzyżował wybuch drugiej wojny światowej.