Jezioro Radykałów

To pierwsza genderowa powieść o polskim mężczyźnie. Jej bohater jest narcystyczny, purytański, niezwykle wymagający wobec kobiet, a jego obsesją jest pragnienie dojrzałości, o której nie wie, ani czym jest, ani czy w ogóle istnieje.

Bohater powieści najbardziej boi się publicznej kompromitacji. Kiedy ta wreszcie nadchodzi, odkrywa nagle, że cały współczesny świat zamieszkują ludzie skompromitowani. Ich biografie są przezroczyste dla innych, historie ich upadków przepełniają media, stają się przedmiotem powszechnego zainteresowania, a w końcu zaczynają fascynować ich samych. W tym świecie nawet święci, którzy nie popełnili żadnego grzechu, uczestniczą w ogólnym zepsuciu. Nie mogą się powstrzymać od podglądactwa i szerzenia plotek.

Powieść to także hołd złożony pokoleniu „bruLionu”. Pokoleniu straconemu, choć przecież w powszechnym przekonaniu biografie jego czołowych reprezentantów - Macieja Maleńczuka, Manueli Gretkowskiej, Michela Houellebecqa, Marcina Świetlickiego - stały się synonimem publicznego sukcesu, który w naszym świecie jest tym samym co publiczna kompromitacja. Proza Cezarego Michalskiego - poza wglądem w emocje i fobie nękające współczesne młode pokolenieintelektualistów - wciąga blismim Musilowskim klimatom nastrojem.