Historia pewnej zemsty

Loveless ma w sobie wszystko, co potrzebne, by stać się murowanym hitem. Jednak po lekturze drugiego tomu pozostaje niedosyt. A szkoda, bo mógł to być jeden z najlepszych komiksów mainstreamowych wydanych w Polsce w ciągu ostatnich lat. Burza nad Blackwater to druga część opowieści o Wesie Cutterze, weteranie wojny secesyjnej, który po klęsce Południa powraca w rodzinne strony, by odnaleźć swoją żonę Ruth. Jednak w Blackwater nic już nie wygląda tak jak przed wojną - władzę nad okolicą przejęli Jankesi, po lasach błąkają się oswobodzeni niewolnicy i bandy renegatów, a i samo miasteczko stało się miejscem mocno nieprzyjaznym. Tom pierwszy kończył się w momencie, w którym cyniczny Wes, nieco wbrew sobie, zostaje szeryfem miasteczka, które z całego serca go nienawidzi.

Scenarzystą tego cyklu jest Brian Azzarello, twórca, który wcześniej wraz z Eduardo Risso stworzył rewelacyjne 100 naboi. Poprzeczka więc postawiona została bardzo wysoko. Niestety tę presję chyba czuł także Azzarello, widać bowiem, że niezwykle się stara, by prostą w sumie historię zemsty bardzo skomplikować. W Loveless natykamy się zatem na wszystkie znane ze 100 naboi zabiegi narracyjne - fabuła mocno meandruje, teraźniejszość miesza się z przeszłością, zaś słowa wypowiadane przez bohaterów często stają się komentarzem do wydarzeń z zupełnie innej płaszczyzny czasowej. Problem polega jednak na tym, że sztuka, która udała się scenarzyście we wcześniejszym projekcie, w Loveless nieco kuleje. Być może dzięki rewelacyjnym rysunkom Risso, a być może dzięki specyfice opowiadanej historii, czytając 100 naboi trudno było stracić wątek lub pogubić się w mozaikowej budowie cyklu. W Loveless niestety jest inaczej - retrospekcje przedstawiane są na tyle chaotycznie, że zrekonstruowanie historii głównych
bohaterów wymaga od czytelnika nie lada wysiłku. Podobnie rzecz ma się z dialogami - czasami trudno powiedzieć, w którym czasie postać wygłosiła daną kwestię. Sytuacji nie pomaga wydawnicza wpadka, dzięki której niektóre strony są zamienione miejscami (zalecana jest uważna lektura). Jednak pomimo tej scenariuszowej łamigłówki pozostaje to komiks, po który zdecydowanie warto sięgnąć - być może nie tak dobry jak jego pierwszy tom, ale wciąż zaskakująco wciągający. Azzarello udanie kreuje bardzo wyrazistych i charyzmatycznych bohaterów. Stworzony przez niego Wes Cutter spokojnie mógłby stawać do pojedynku z Bezimiennym z filmów Sergio Leone, a wyzywająca seksualność Ruth sprawia, że nawet dorosłemu czytelnikowi może przemknąć rumieniec przez twarz. Nietrudno uwierzyć w uczucie i namiętność pomiędzy tymi bohaterami. Sprawdzają się także błyskotliwe dialogi, które niemal zawsze kończą się jakąś zaskakującą filipiką, choć niestety i tutaj scenarzysta nieco przesadził. Tom rysowany jest przez aż trzech
rysowników, i niestety nie każdy dobrze czuje historię. Najgorzej radzi sobie Danijel Zezelj, którego rysunki sprawiają wrażenie niestarannych. Rozmazana, chaotyczna kreska nie ma w sobie siły ani przejrzystości, by udźwignąć tą opowieść. W efekcie lektura staje się nieco męcząca i uciążliwa, a przecież nie tego oczekujemy po komiksie środka. Na szczęście Zezelj rysuje tylko część tomu (trochę mniej niż jedną drugą). Za pozostałą odpowiedzialni są Marcelo Rusin (rysujący także tom pierwszy) i Werther Dell’edera i radzą sobie zdecydowanie lepiej. W ich rękach historia jest bardziej przejrzysta i po prostu przyjemniejsza w odbiorze.

Mimo kilku ewidentnych wad Loveless ma w sobie to wszystko, czego oczekujemy po prawdziwych westernach. Są i twardzi mężczyźni i prawdziwe kobiety i nieowijana w bawełnę przemoc, która wywołuje dreszcze na plecach nawet wprawionych czytelników. Dlatego warto sięgnąć po ten tytuł, jest to bowiem świetny przykład tak oczekiwanego przez wszystkich komiksu środka nie będącego opowieścią superbohaterską.