Fakty i mity o śmierci Adolfa Hitlera. Rosjanie kłamali przez całe lata

Dzięki uprzejmości wyd. HI:STORY publikujemy fragment książki "Mity o Hitlerze" Sjoerda J. de Boera (tłum. Paweł Kruszyński), która ukaże się 26 kwietnia.

"Z kwatery głównej Führera doniesiono, że nasz Führer Adolf Hitler, który w Kancelarii Rzeszy do ostatniego tchnienia walczył z bolszewizmem, poległ dziś po południu za Niemcy" – relacjonował 1 maja 1945 r. spiker Radia Hamburg we wstępie do przemówienia nowego przywódcy Niemiec Karla Dönitza. To oświadczenie było pierwszym upublicznionym fałszem na temat śmierci Hitlera. Hitler popełnił samobójstwo nie 1 maja, ale 30 kwietnia i nie stał na barykadach, zwłaszcza w Berlinie. Później pojawiło się jeszcze wiele pomyłek, fałszerstw i mitów dotyczących śmierci Hitlera.

Sprzeczności dotyczące śmierci Hitlera, pojawiające się po wojnie w prasie, polityce, relacjach naocznych świadków i książkach historyków, szybko doprowadziły do powstania mitu, że Hitler przeżył wojnę. Często jedynie wokół niejasności związanych z jego śmiercią tworzono najdziksze historie: że poległ; że uciekł samolotem lub łodzią podwodną; że nadal żyje w Hiszpanii, na nieznanej wyspie, w Ameryce Południowej lub w Albanii.

Rosjanie, którzy jako pierwsi dotarli do bunkra Hitlera, twierdzili, że znaleźli jego szczątki, ale późniejsze sowieckie raporty ujawniły, że Hitler miał sobowtóra, który pozostał w bunkrze. On sam uciekł. Jeszcze później okazało się, że Rosjanie przeprowadzili autopsję prawie kompletnych zwłok Hitlera, jednak w 2009 r. ujawniono, że czaszka nie należała do niego, lecz do nieznanej kobiety.

Jedną z najbardziej szokujących opowieści zawdzięczamy Johannesowi von Müller-Schönhausenowi. Według niego Hitler przeżył pierwsze miesiące po wojnie, a później uciekł do Arabii, gdzie prowadził walkę z syjonistami. Inne fantastyczne spekulacje dotyczyły wystrzelenia Führera za pomocą rakiety V-2 w bezpieczniejsze miejsce lub zabrania go przez UFO.

Mimo braku dowodów wiele przypuszczeń dotyczących śmierci Adolfa Hitlera i jego żony Ewy Braun stało się przedmiotem debat historyków, częściowo spowodowanych rosnącą nieufnością między Wschodem a Zachodem. Rosjanie, którzy jako pierwsi weszli do Berlina i zbadali budynki rządowe oraz bunkier Hitlera, po wojnie schwytali ocalałych kluczowych świadków ostatnich dni Hitlera, ale o wynikach ich przesłuchań nie powiedzieli zachodnim aliantom prawie nic.

Zamiast tego na konferencji poczdamskiej Stalin mówił o możliwości, że Hitler nadal żyje i uciekł do Hiszpanii lub Argentyny. Poważni historycy i dziennikarze próbowali od tego czasu dotrzeć do prawdy, ale nawet oni nie byli w stanie powstrzymać publikacji zawierających niesprawdzone fakty i teorie spiskowe. Istniało zbyt wiele niejasności, a Rosjanie robili wszystko, co mogli, by utrzymać Zachód w niewiedzy.

(…)

Pomimo wszystkich mylących manewrów z przeszłości możemy obecnie stwierdzić, że Adolf Hitler i Ewa Braun popełnili samobójstwo 30 kwietnia 1945 r. między piętnastą trzydzieści a piętnastą pięćdziesiąt. Strzału, od którego zginął Hitler, nie było słychać. Świadków, którzy twierdzili, że słyszeli wystrzał, musiały zmylić inne odgłosy. Heinz Linge i Martin Bormann byli pierwszymi świadkami, którzy zobaczyli, że Hitler strzelił sobie w prawą skroń. Adolf siedział po prawej, a Ewa po lewej stronie sofy. Ewa rozgryzła ampułkę z kwasem pruskim i upadła bokiem na Adolfa. Z rany postrzałowej Adolfa Hitlera na poręcz sofy i podłogę kapała krew. Pistolet też upadł na ziemię. Ciała Adolfa Hitlera i Ewy Braun zostały przeniesione do ogrodu kancelarii i spalone na płaskim kawałku gruntu przed wyjściem awaryjnym z bunkra. Benzyny było pod dostatkiem. W czasie kremacji i dzień później trwał ostrzał terenu wokół bunkra.

To, że ze zwłok Adolfa Hitlera nie pozostało prawie nic, nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę czas trwania i intensywność spalania oraz bombardowanie. Co pozostało, to resztki krwi znalezione w gabinecie Hitlera, które mogły należeć do mężczyzny takiego jak Hitler. Najważniejszymi dowodami są jednak mostek z górnej szczęki Hitlera oraz dolna szczęka z kilkoma zębami i dwoma mostkami, które według asystentki dentysty i technika dentystycznego należały do Hitlera. Mostek Hitlera ze stopu złota powinien był przetrwać kremację. Górna i dolna szczęka znajdują się w Moskwie.

Wszystko to można wywnioskować przede wszystkim z zeznań Heinza Lingego, Otto Günschego i Artura Axmanna oraz z wypowiedzi wielu innych osób, które przeżyły w bunkrze, pomagały w przeniesieniu ciał i ich spaleniu lub były tego naocznymi świadkami. Jeśli nie przyjmiemy, że Hitler przez całe lata przebywał bez szczęk w Argentynie, to musimy stwierdzić, że popełnił samobójstwo 30 kwietnia 1945 r.

W labiryncie poszlak, kłamstw i różnych teorii wciąż trudno znaleźć właściwą drogę. Tuż po wojnie bezpośredni świadkowie nie żyli lub zaginęli, a tych, którzy jeszcze zostali przy życiu, więziono w Rosji. Z powodu nieufności między Wschodem a Zachodem i kaprysów drugiego dyktatora, Stalina, wymiana informacji była bardzo ograniczona lub mocno podkoloryzowana. Linge i Günsche byli tak brutalnie traktowani w celu wymuszenia zeznań potwierdzających podejrzenia Stalina, jakoby Hitler wciąż żył, że jest rzeczą niezwykłą, iż nigdy tego nie przyznali.

Pogłoska o przetrwaniu Hitlera rozniosła się szeroko wśród opinii publicznej i nigdy nie zniknęła. Jak w przypadku większości mitów o Hitlerze, wszystkie stare historie, sprawdzone lub nie, odżyły w internecie w latach 90. Zwłaszcza sprzeczności, które wystąpiły we wszystkich obszarach śledztwa, nadal stanowią punkt odniesienia dla teorii spiskowych. Ale czy to takie dziwne, że świadkowie składali rozbieżne zeznania? Nie wszyscy byli w gabinecie Hitlera, a różne miejsca, z jakich patrzyli na przykład na płonące zwłoki, powodowały różnice w interpretacji zdarzeń. To, że nie do końca wiadomo, kto gdzie był i co robił, jest najprawdopodobniej również wynikiem ułomności pamięci, a nie dowodem na przeżycie Hitlera.

Zarówno w przypadku śmierci, jak i domniemanej ucieczki Hitlera wszelkie wątpliwości da się usunąć tylko wtedy, gdy będziemy mieli próbki DNA sprzed i po domniemanej śmierci lub ucieczce, aby je ze sobą porównać. A nawet wówczas można by wymyślić teorię, że i to nie jest prawdą, że Hitler uciekł. Ekspert od bunkrów Hitlera Sven Felix Kellerhoff słusznie zauważył, że w przypadku tego rodzaju historii uderzające jest to, że ludzie są gotowi uwierzyć w takie bajki. Plotki wydają się znacznie ciekawsze od trzeźwej rzeczywistości.

Jest więc mnóstwo dowodów i świadków na śmierć Hitlera – a jakie mamy dowody na to, że Hitler przeżył? Mało wiarygodne słowa Stalina; zamieszanie przy rzekomych zwłokach Hitlera; nieżyjący już naoczni świadkowie, którzy zauważyli go w Argentynie, z których większość nigdy nie widziała go przed ich rzekomym spotkaniem w Ameryce Południowej; dokumenty FBI potwierdzające jedynie to, że Amerykanie badają, czy Hitler gdzieś się nie ukrywa; tajne tunele, które nie istniały; niejasne wypowiedzi o łodziach podwodnych, które pojawiły się u wybrzeży Argentyny; kosmici, którzy zabrali złego Führera w UFO?

Głównym źródłem wątpliwości jest czaszka z dziurą po kuli, o której Rosjanie mówili, że jest czaszką Hitlera, a która okazała się czaszką kobiety. Fakt, że czaszka ta nie mogła pochodzić ze zwłok Hitlera, nie był jednak nowością dla historyków i nie skłonił badaczy do zwątpienia w jego śmierć. Jest też szczęka Hitlera. Są ślady krwi. A głównym dowodem są zeznania świadków, którzy nawet po wielu latach zgodnie twierdzili, że Hitler i jego żona popełnili samobójstwo w jego gabinecie, po czym ich ciała spalono w ogrodzie Kancelarii Rzeszy. A świadkowie ci znali Hitlera osobiście.

Powyższy fragment pochodzi z książki "Mity o Hitlerze" Sjoerda J. de Boera (tłum. Paweł Kruszyński), która ukaże się 26 kwietnia nakładem wyd. HI:STORY.

W najnowszym odcinku podcastu "Clickbait" awanturujemy się o "Awanturę" na Netfliksie, załamujemy ręce nad przedziwną zmianą w HBO Max, a także rozmawiamy o największym serialowym szoku 2023 roku. Możesz nas słuchać na Spotify, w Google Podcasts, Open FM oraz aplikacji Podcasty na iPhonach i iPadach.