Katalog cudów
Następne części książki to opisy cudów dokonywanych przez ludzi uznawanych za świętych, a którzy w jakiś sposób przyczynili się do wskrzeszenia z martwych, czy to ze względu na ich potencjalne wstawiennictwo czy to ze względu na to, że sami powołali się na boskie imię. Relacje Socciego nie mają żadnego porządku chronologicznego, jedynym wyznacznikiem jest fakt dokonania cudu wskrzeszenia. Pojawiają się tu pełne emocji opisy dzieci doświadczających śmierci, które następnie powracały do życia. Zapytane o to, jak się czuły, odpowiadały najczęściej o poczuciu szczęścia i radości oraz braku bólu. Bardzo często pojawiały się też wizje Jezusa, świętych czy aniołów.
Konieczność "powrotu" zawsze wiązała się z czymś nieprzyjemnym. Opisywane przypadki charakteryzuje nikła informacja dotycząca stanu medycznego pacjentów, Socci zdecydowanie koncentruje się na przeżyciach religijnych, powołuje się już nie tylko na przekazy biblijne czy hagiograficzne, ale także włoskiej poetki Marii Valtorty, uznawanej przez wielu za mistyczkę i wizjonerkę. To właśnie zdania z jej poematu Socci przytacza jako faktyczne słowa Jezusa.