Iwan Pawłow
Pies Pawłowa, odnoszący się do słynnego eksperymentu z reakcją na bodziec (odruch bezwarunkowy), jest dzisiaj z pewnością o wiele bardziej znany od naukowca, który przeprowadzał te badania. A przecież Iwan Pawłow jest jedną z czołowych postaci w historii rosyjskiej nauki, członkiem Akademii Nauk, odznaczonym najwyższymi carskimi odznaczeniami i noblistą z 1904 r. w dziedzinie fizjologii i medycyny.
Spora w tym zasługa bolszewików, którzy od czasu rewolucji sprawili, że 70-letni Pawłow "żył na granicy ubóstwa i dawno zapomniał o burżuazyjnych przyjemnościach, takich jak poranna kawa czy befsztyk na obiad." Naukowiec pozbawiony zaplecza do badań prosił władze o możliwość wyjazdu za granicę. Zgody nie otrzymał, ale w paczce z odpowiedzią znalazł prowiant i obietnicę poprawy warunków pracy. Ta faktycznie nastąpiła, gdyż decydenci potrzebowali pierwszego radzieckiego noblisty. Władze wybudowały mu nowe laboratoria zapełnione setką pracowników, głównie po ty, by móc powiedzieć krytykom ZSRR, że to w ich kraju żyje największy fizjolog w dziejach.