Cena sprzeciwu
W grudniu 1946 r. Sacharow został wezwany do hotelu, gdzie nieznajomy przedstawiciel reżimu chwalił jego prace naukowe i kusił wizją dalszego rozwoju. Zapewniał, że młody badacz może zyskać dostęp do najlepszych bibliotek na całym świecie i własne mieszkanie. Sacharow domyślił się, że ceną, jaką musi zapłacić, jest dołączenie do ekipy pracującej nad bronią atomową. Nieznajomy spotkał się z odmową i usłyszał, że Sacharowa interesuje wyłącznie teoria.
Próby przekonania Sacharowa do porzucenia teorii na rzecz praktyki trwały bezustannie. Andriej Dmitrijewicz był nieugięty aż do czerwca 1948 roku, kiedy Rada Ministrów KC KPZR powołała grupę badawczą, w skład której wchodził m.in. Tamm i Sacharow. Takiej "oferty" nie można było odrzucić. Wkład Sacharowa w rozwój pracy nad radziecką bronią atomową jest nie do przecenienia. Naukowiec, widząc efekty swojej pracy, w 1968 r. napisał esej "Rozmyślania o postępie, pokojowym współistnieniu i wolności intelektualnej". Jawna krytyka radzieckiej polityki pozbawiła go pozycji w kraju, a jednocześnie znalazła poklask zagranicą. W 1975 roku Sacharow został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. Genialny fizyk zmarł 14 grudnia 1989 r. w Moskwie. Wrócił tam w 1986 r. po 6-letnim pobycie i wielu protestach głodowych w mieście Gorki (dzisiaj Niżny Nowogród), gdzie był stale inwigilowany przez władze.