"Śmietnik umysłowy"?

"Śmietnik umysłowy, drzewo wiadomości dobrego i złego, myśli swoje i cudze, rzeczy głupie i poniekąd dobre, samoanaliza i samokarykatura, małpie zwierciadło etc. ...A przede wszystkim swoboda koślawego stylu, koślawych wierszy, które wątpię, czy będą pokazane bliźnim - kinematograf własnej duszy" - pisze Broniewski o swoich zapiskach już w pierwszym wpisie "Pamiętnika".
Notatki prowadzone od końca października 1918 roku do ostatniego dnia 1922 roku to najlepiej udokumentowany okres życia poety. W obszernym wstępie Macieja Tramera, autora pierwszego pełnego wydania "Pamiętnika" i komentarzy do niego, czytamy:
"Pomimo bardzo towarzyskiego usposobienia i burzliwego, czasami nawet awanturniczego temperamentu, a jednocześnie pomimo wielkiego dystansu, jaki Broniewski zachowywał (chociaż bardziej: nie zachowywał w ogóle) wobec większości obyczajowych norm i konwenansów, w swoich opowieściach poeta zachowywał się wyjątkowo dyskretnie".