Pierwszy Nobel dla reportażu
Swietłana Aleksijewicz (ur. 1948 r.) jest pierwszą reportażystką, która otrzymała literacką Nagrodę Nobla. Urodziła się na Ukrainie, wychowała na Białorusi, a pisze po rosyjsku. Uhonorowano ją za "polifoniczne pisarstwo, pomnik cierpienia i odwagi w naszych czasach". Jej książki zostały przetłumaczone na 22 języki i stały się kanwą licznych spektakli teatralnych oraz scenariuszy filmowych. Jej dzieła nie ukazują się jednak w oficjalnych wydawnictwach na Białorusi, gdyż nie zgadzają się na to tamtejsze władze.
Twórczość Aleksijewicz koncentruje się wokół pomijanej czy wypieranej historii ZSRR i Rosji, m.in. skutków katastrofy w Czarnobylu, radzieckiej interwencji w Afganistanie i zjawiska "człowieka sowieckiego" (homo sovieticus). Debiut noblistki - "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" opisywał II wojnę światową widzianą oczyma rosyjskich, białoruskich i ukraińskich kobiet walczących na pierwszej linii lub pracujących na tyłach frontu. Wśród znanych książek tej autorki są też: "Czarnobylska modlitwa", "Cynkowi chłopcy", "Ostatni świadkowie", "Czasy secondhand".(PAP)