Żywy Lewiatan

Za czasów mojej młodości nazwisko Andrzeja Wierzbickiego znano dobrze i na lewicy i na prawicy. Na lewicy wymieniano je nieraz z przesadną nieraz niechęcia, jako nazwisko mitycznego boga, na prawicy z dumą i podkręceniem wąsa, wszędzie jedna, i tu i tam, z szacunkiem i uznaniem dla jego uzdolnień fachowych, energii i aktywności. Andrzej Wierzbicki, dyrektor "Lewiatana", był jednym z najwybitniejszych działaczy gospodarczo-technicznych Rosji carskiej, potem Królestwa, wreszcie Polski Niepodległej. Lewiatan zaś, to żartobliwy, ukuty przez socjalistów, a przyjęty później przez samych zainteresowanych kryptonim, oznaczający Centralny Związek Polskiego Przemysłu Górnictwa, Handlu i Finansów. Słowem, pan Andrzej Wierzbicki to po prostu wcielenie tego, co przez długi czas nazywano u nas pieszczotliwie "rekinem kapitalistycznym": przemysłowiec-kapitalista na wielką skalę.
Stefan Kisielewski, Lewiatan żywy
Tygodnik Powszechny, 27 kwietnia 1958 roku.