Flirt z historią

"Czym twa ziemia? - pytał kiedyś młodocianego czytelnika poeta Władysław Bełza w do dziś zapamiętanej rymowance "Katechizm polskiego dziecka". Dziecko odpowiadało niezmiennie: mą ojczyzną, która nie tylko dla zapewnienia zgodności rymów zdobyta została krwią i blizną.
Kiedyś, dawno, bardzo dawno temu, mieszano to pojęcie z ojcowizną - dziedzictwem po ojcach, niekoniecznie z pierwszego pokolenia. Jeszcze Łukasz Górnicki pisał w "Dworzaninie polskim" (1566: "Moim zdaniem lepiej uczyni, kto mówiąc o Polszcze, rzecze patria moja, niźli ojczyzna, bo ojczyzna częściej się rozumie to, co gruntu komu ojciec zostawił". Od czterystu lat tradycja utożsamia już pojęcie ojczyzny z rodzinną ziemią, ową dostojną "patria" starożytnych Rzymian."
- fragment tekstu