Zmierzch starego świata. Wspomnienia 1900-1945

Wspomnienia Romana Jasińskiego obejmują pierwszą połowę XX wieku - głównie okres międzywojenny i okupację niemiecką, którą młody pianista przeżył w Warszawie. Życie autora - o czym sam pisze nie bez melancholii - upływało głównie na kształceniu rozwoju muzycznego i bywaniu na najświetniejszych salonach warszawskich. Książka przywraca pamięci wiele wspaniałych, zapomnianych dziś postaci, ale także takie znakomitości, jak Jan Lechoń, Artur Rubenstein, Leopold Szpinalski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Juliusz Wertheim, czy losy całych rodzin, np. Bliklów, Lipopów, Liphardów, Młynarskich, Wedlów, Whiteheadów. Poza Warszawą autor portretuje także środowisko artystyczne Zakopanego, międzywojenny Paryż, Morges, Stawisko, Kuznocin i Tatarów na Huczulszczyźnie. Ukazuje bogactwo środowisk pierwszej połowy XX wieku (artystycznych, burżuazyjnych, ziemiańskich, arystokratycznych) związanych nie tylko z Warszawą. Zmierzch starego świata Jasińskiego to zapewne jedno z ostatnich już wspomnień z tamtego okresu udostępnionych czytelnikom. Roman Jasiński (1900 - 1987) - pianista, krytyk, znawca i popularyzator muzyki, kronikarz życia muzycznego Warszawy. Przed wojną profesor konserwatorium warszawskiego , od roku 1935 związany z Polskim Radiem. Po wojnie muzyczny dyrektor Polskiego Radia, autor ponad tysiąca popularnych audycji zatytułowanych "Rozmaitości muzyczne" oraz książek o życiu muzycznym w Warszawie w latach 1910 - 1939: "Na przełomie epok. Muzyka w Warszawie (1910 - 1927)" i "Koniec epoki. Muzyka w Warszawie (1927 - 1939)" Partonat medialny: