Zamek Kaniowski

Kto nazbyt ufny w trwożną cnotę ludzi, Przy swoim sercu, w swym łożu układa Serce zatrute śmiertelną obrazą. usnął; a w ręku małżonki żelazo Bógże wie, kiedy i gdzie się obudzi! Patrz: jeździec ukradł trupa i pędzi przez błonia, Aż mgła wstaje z konial Już ledwie, ledwie majaczy! Cóż to znaczy? Otumanili Kozaka, poziera spod krzaka: I szubienica stoi, i diabeł się chwieje; Kozak spokojny, a diabeł się śmieje! Cóż się stanie z wisielcem, jak kogut zapieje? Tak drogiej chwili piekło mu zazdrości; Żart sobie z jego zrobiło wściekłości.