Zabiorę cię ze sobą

Ischiano Scalo - dworzec kolejowy, bank, kilka sklepów, salon piękności i nieliczne domy, rozrzucone w wybrzeża pełnej komarów laguny. Turyści omijają to miejsce. W tej scenerii rozgrywają się dwie powikłane historie miłosne. Splatają się one w opowieść, która w zawrotnym tempie prowadzi od zabawy do grozy, od groteski do tragedii. Autor, niczym przewrotny demiurg, manipuluje losami, mnoży przypadki i zwroty akcji, zmienia tonacje i nastroje, tworząc skrzący się dowcipem, barwny obraz rzeczywistości.

Ammaniti opowiada o związkach, które nigdy nie powinny się spełnić. Bo cóż mają ze sobą wspólnego nadwrażliwy chłopiec z biednej rodziny, niemal patologicznej i pewna siebie piękna dziewczyna, córka najbardziej wpływowego człowieka w mieście. Podobnie związek introwertycznej dziewicy w średnim wieku i Don Juana z bożej łaski, którego miłosne podboje ocierają się o absurd. Paradoks goni paradoks. Proza Ammanitiego jest niespokojna i poruszająca. Autor pisząc o miłości, stwarzając bohaterów, nie tylko nie popada w banał, ale czyni to w sposób, który nie pozwala pozostać obojetnym. A o to przecież chodzi.