Niccolo Ammaniti

Zadebiutował powieścią Branchie (Skrzela). Rok później opublikował wspólnie z ojcem, profesorem psychiatrii na Uniwersytecie La Sapienza, esej Nel nome del figlio (W imię syna), poświęcony problemom okresu dojrzewania. Uwagę krytyków i czytelników zwrócił na siebie tomem opowiadań Bagno (Muza 2001). Nowa powieść Io non ho paura (Nie boję się) wydana w 2001, została wyróżniona prestiżową włoską nagrodą literacką Premio di Viareggio. Oprócz tradycyjnych form literackich Ammaniti ma w swym dorobku słuchowisko radiowe i scenariusz filmu animowanego. Jest uważany za jednego z najbardziej obiecujących włoskich pisarzy młodego pokolenia.