Spotkania po latach ze szkolnymi kolegami nie zawsze należą do przyjemnych - wprawdzie ludzie się zmieniają, ale często głęboko skrywane urazy z przeszłości odżywają wtedy na nowo. Sierżant Paris Murphy nie od razu potrafiła skojarzyć, skąd pamiętała Justice'a Tripa, który opowiadał w telewizji o tym, jak znalazł odcięty palec zaginionej Bunny Pederson. Jednak juz wtedy główna bohaterka Zimnej krwi miała wrażenie, że ten chwilowy ulubieniec mediów coś ukrywa. Wkrótce Paris skojarzyła, że to przecież dawny klasowy odludek, noszący wtedy przezwisko Sweet Justice (czyli „Słodka Sprawiedliwość”), a kiedy ich drogi ponownie się skrzyżowały, jej podejrzenia jeszcze przybrały na sile.
Czytelnicy od początku znają tożsamość mordercy Bunny Pederson, dlatego nie mają wątpliwości, czy sierżant Murphy podąża właściwym tropem. Theresa Monsour, rezygnując z wzbudzania ciekawości co do odpowiedzi na pytanie „kto zabił?”, postawiła na budowanie napięcia przez ukazanie wzajemnych podchodów Paris i Justice'a. Same podejrzenia to przecież za mało, aby kogoś aresztować, dlatego bohaterka Zimnej krwi nie tylko musi mieć pewność, że Trip jest mordercą, ale i zdobyć na to dowody - a to juz nie jest taką prostą sprawą. Z kolei Justice też ma swoje mroczne plany w stosunku do dawnej szkolnej koleżanki...
Zaletą powieści Theresy Monsour jest nie tylko trzymająca w napięciu i wartko tocząca się akcja, ale również ciekawie ukazane postacie dwojga antagonistów. Możemy więc z uwagą obserwować zarówno działania śledcze Paris, jak i próby uratowania przez nią rozpadającego się małżeństwa czy jej kłótnie z rodzicami oraz skomplikowane relacje z szefem i kolegami z policji. Z kolei w przypadku Justice'a otrzymujemy „malowniczy” obrazek dorosłego mężczyzny mieszkającego nadal z ojcem w przyczepie kempingowej i łączącego pracę komiwojażera z popełnianiem zbrodni. Warto zaznaczyć, że autorka zadbała również o przekonujące nakreślenie powodów, które popchnęły go na taką drogę życia. Właśnie dzięki temu Theresie Monsour udaje się wywołać u czytelników nie tylko przerażenie czy obrzydzenie z powodu działań Tripa, ale również iskierkę współczucia dla niego. W zasadzie jedynym mankamentem powieści jest to, że trudno znaleźć logiczne uzasadnienie, czemu Justice nagle zaczął popełniać tyle błędów, które naprowadziły Paris
na trop jego przestępstw, skoro przez wiele lat zbrodniczej aktywności nie znalazł się nawet w cieniu podejrzenia. Ten drobiazg na szczęście jednak tylko w niewielkim stopniu psuje ogólne bardzo dobre wrażenie z lektury. Bez wątpienia Zimna krew to sprawnie napisany kryminał, który ze względu na konstrukcję fabuły powinien szczególnie przypaść do gustu wielbicielom pamiętnego serialu o poruczniku Columbo. Powieść ta ma szansę na trochę dłużej zapaść w pamięć czytelników także dzięki interesującym, rozbudowanym portretom głównych bohaterów, a sympatia, jaką wzbudza postać Paris Murphy, może zachęcić do sięgnięcia po inne tomu tego cyklu.