Wywiad z Christopherem Paolinim

Kiedy zacząłem pisać Eragona, próbowałem opowiedzieć taką historię, jaką sam chciałbym przeczytać. Postać Eragona była przede wszystkim wzorowana na mnie, ponieważ szesnastolatkowi najłatwiej było stworzyć bohatera podobnego do siebie. Ale Eragon, wraz z rozwojem opowieści, stopniowo zyskiwał własną osobowość, ponieważ robił takie rzeczy, których ja nigdy nie robiłem, na przykład walczył z potworami, latał na smokach i walczył na miecze. Kiedy Eragon przybywa do miasta, by zdobyć informacje, spotyka innych bohaterów, którzy zachowują się tak, jak to sobie wymyśliłem – kreuję te postacie w taki sposób, by były najbardziej interesujące.