Wyjście z cienia

Od podłego dzieciństwa w biedzie, poprzez trudne dojrzewanie i próby spełnienia artystycznych marzeń, aż po dorosłość często w ukryciu i niedopowiedzeniu Poniedziałek weryfikuje swoje dotychczasowe życie i dokonania w teatrze, który często przekracza sens życia i śmierci, i wymaga poświęceń? Aktor ujawnia, jak w Polsce żyje się homoseksualistom, wśród środowisk bohemy konserwatywnego Krakowa i otwartej stolicy? Między przyjaciółmi i wrogami? W perspektywie codzienności i sztuki?

Jednak to, co zdecydował się ujawnić aktor Renacie Kim, nie jest absolutnie opisem zmagań polskich mniejszości seksualnych z nietolerancyjnym społeczeństwem i konserwatywną tradycją. Poniedziałek skupia się na sobie samym i przez pryzmat wyłącznie własnej osobowości chce interpretować wszystko dookoła; chce udowodnić, że jako człowiek z bagażem doświadczeń może w pełni brać odpowiedzialność za słowa i bronić swoich racji, nawet jeśli są one często kontrowersyjne także dla tych, którzy chcieliby zaliczyć go do określonej grupy z precyzyjnie zdefiniowanymi postulatami...

Problem w tym, że aktor właśnie nie daje się zdefiniować i zaszufladkować, i zdecydowanie unika powierzchownych ocen. Zbyt wiele, jak twierdzi, nauczyło go życie.

Poznał je od najgorszej strony: dopiero gdy udało mu się dostać do krakowskiej szkoły aktorskiej, pozbył się kompleksów i niepewności. Wcześniej nieraz był zmuszony odczuć wstyd; w latach podstawówki i wczesnego liceum starał się nie pokazywać rówieśnikom, w jak fatalnych warunkach żyje z rodziną. Zaskakujące jednak, że czasami właśnie w przeszłości Poniedziałek dopatruje się motywacji dla tego, co później zdecydował się robić.