Miłość do Bohuna, Sherlocka i Elli

Autorki biografii prace nad książką rozpoczęły od przypomnienia sobie „Lektur nadobowiązkowych”, słynnych felietonów Szymborskiej, z których udało się wydobyć sporo informacji na temat noblistki, jej gustów, poglądów i przyzwyczajeń.

Dowiadujemy się na przykład, że Szymborska nie znosiła gry w monopol, nie lubiła hałasu i nie przepadała za Napoleonem. Uwielbiała za to malarstwo Vermeera, lubiła oglądać horrory, wielbiła Michela de Montaigne’a, była miłośniczką indeksów, przypisów, cytatów, odnośników, odsyłaczy, skorowidzów i bibliografii oraz miała ciepły stosunek do „ptactwa, psów, kotów i w ogóle przyrody”.