Wincenty Pol

Polski poeta i geograf. Spolonizowany syn Niemca w służbie austriackiej, stał się polskim patriotą.

Studiował we Lwowie 1824-1827, w 1823 uczył się w kolegium jezuickim w Tarnopolu.

Wczesne utwory wzorowane były na twórczości romantyków, m.in.: J.W. Goethego, G. Byrona, A. Mickiewicza. Od 1830 zastępca lektora języka polskiego na UWil.

W 1831 roku brał udział w powstaniu listopadowym na Litwie. Przekroczył granicę Prus i przebywał w okolicach Królewca, później na zlecenie generała J. Bema organizował w Dreźnie i Lipsku pomoc dla żołnierzy polskich, udających się na emigrację przez Niemcy do Francji.

W 1835 roku w Paryżu opublikował bezimiennie popularny zbiór wierszy Pieśni Janusza. Następnie wrócił przez Wielkopolskę do Galicji, gdzie początkowo brał udział w ruchu spiskowym, a następnie przeszedł na pozycje konserwatywne, wiążąc się z ugodowym Komitetem Patriotycznym, choć nie zrywał całkowicie z ugrupowaniami demokratycznymi.

Pod koniec życia otoczony niechęcią z powodu zmienności poglądów politycznych i odstąpienia od ideałów młodości, szczególnie po upadku powstania styczniowego. Mimo to, w uznaniu zasług literackich i naukowych, pochowany został w krypcie zasłużonych na Skałce.

Członek Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Akademii Umiejętności.