Wędrówka po stołach Europy

Największą zaletą, ba, nawet skarbem Europy, jest różnorodność jej smaków i aromatów. W tym wielkim zróżnicowaniu jadłospisów uzależnionym od miejsca, w którym zasiadamy do stołu, tkwi olbrzymia atrakcyjność. Dzięki Unii możemy bez przeszkód przemieszczać się z Polski do Portugalii, z Włoch do Norwegii, z Estonii do Szkocji. I wszędzie tam znakiem rozpoznawczym, sygnałem mówiącym, gdzie się znaleźliśmy, będzie to, co nam podadzą na stół: w Polsce – bigos, w Portugalii – caldo verde, we Włoszech – spaghetti putanesca, w Norwegii – gravalaks, w Rosji – soljanka, w Szkocji wreszcie – haggis. Każda z tych potraw nie tylko inaczej pachnie i smakuje. Każda z nich wiele mówi o ludziach, którzy ją jedzą na co dzień i którzy ją przyrządzają od stuleci. Słowem – wizytówka każdego narodu znajduje się na talerzu lub w garnku. I my, smakosze wędrowni, chcemy je światu zaprezentować.