Wąska ścieżka czarownicy

Ostatnia wojna światowa toczyła się na wielu frontach. Ten zbiorowy amok ludzkości opisano bardzo skrupulatnie, nakręcono setki filmów, postawiono pomniki. Ale o jednym, najbardziej upiornym froncie nigdzie nie przeczytacie ani linijki. Spalono archiwa i pozacierano ślady, wymierają ostatni świadkowie, zbyt przerażeni, żeby mówić. Możni tego świata dopilnują, by prawda nie wyszła na jaw. I chociaż wojna się zakończyła, w każdej chwili może rozpalić się na nowo. Wystarczy, by znowu pojawił się ktoś zbyt chciwy, zbyt żądny władzy albo zbyt szalony, żeby nie uszanować spokoju gór.

Trwa druga wojna światowa. Żołnierze niemieccy mordują mieszkańców zapomnianej przez Boga i ludzi górskiej wioski.
Krew za krew, zemsta, zemsta na wroga...
Czy już czas? – pytają Śpiący Rycerze.
Tak, już czas – odpowiada im młoda dziewczyna, która odkrywa w sobie nadludzkie moce.
Śpiący Rycerze – drużbowie Sławy. Czekają na hasło, by się obudzić i wydać wojnę Złu.
Z przebudzonych rycerzy zerwę całun zgniły – wieszczył przed laty poeta. I słowa jego się spełniły: Śpiący Rycerze powstali.