Wampirza telenowela

W tej opowieści bohaterowie tak często zmieniają formę cielesności i przynależność gatunkową, jak często Brooke Logan zmienia stan cywilny i partnerów seksualnych.

Północto kolejny tom Pamiętników wampirów, znanej sagi autorstwa Lisy Jane Smith (częściej L. J. Smith). Zamyka trylogię Pamiętniki wampirów: Powrót, będącą kontynuacją wydanej w 1990 roku trylogii. Blisko 20 lat później powstała część czwarta, której kontynuacją jest trzyczęściowy Powrót właśnie. Po co dokładnie powstała? Trudno powiedzieć. Wampiry dziś są w cenie, te konkretne sprzedają się tak dobrze, że inny autor podjął się był kontynuacji sagi. Nie zarzyna się przecież wampirów znoszących złote jajka.

Wielbiciele sagi Pamiętniki wampirów nie mają łatwo. Jeśli oglądają serial w telewizji, to książka (książki) są dla nich lekkim zaskoczeniem. Serialowi bohaterowie mało przypominają książkowe postaci, inaczej wyglądają, ale przede wszystkim są zupełnie innymi charakterami, z innym, skomplikowanym życiorysem. Z trudem odnajduję w nich książkowe pierwowzory. Mają takie same imiona, na tym podobieństwa się jednak kończą. Tylko pierwsze tomy sagi mają odzwierciedlenie w fabule serialu, większa część przygód Eleny, Damona i Stefano to wymysł scenarzystów. Im dłużej zagłębiam się w książkową sagę, tym bardzie utwierdzam się w przekonaniu, że to wyjście najlepsze.

Myślę, że bycie fanem tej sagi to spory wyczyn. Żeby zrozumieć Północ, przeczytałam wcześniejsze tomy. I jestem pod wrażeniem. Fascynuje mnie to, jak tak nielogiczne, dziwaczne i nużące opowieści mogły stać się bestsellerami. Jak tak nudni i jednowymiarowi bohaterowie mogli przekonać do siebie rzesze wielbicielek. A przede wszystkim zastanawiam się, jak ci biedni bohaterowie znieśli te wszystkie przemiany - z człowieka w wampira, z wampira w człowieka, z wampira w ducha, z ducha w istotę nadprzyrodzoną, z istoty nadprzyrodzonej w śmiertelnika. W kilku różnych konfiguracjach. To musi być strasznie męczące. Dla czytelnika także.

Północstanowi kontynuację przygód Eleny, Damona i Stefano. Swoje rólki mają także Meretith, Bonnie, Caroline i Matt. Rodzinne miasto pogrążone jest w chaosie, lisi demon ma ochotę na demolkę, a podróż do innego wymiaru zdaje się najlepszym rozwiązaniem. Nie obejdzie się bez tego, co zawsze funduje autorka. Lubię magię, inne wymiary, niekonwencjonalne pomysły fabularne. Lubię, gdy mają jakiś sens, coś tłumaczą, są częścią spójnego świata. W sadze Pamiętniki wampirów tego nie dostrzegam. Czytelnik przeczołgiwany jest w pogodni za bohaterami przez różne światy, stany skupienia, zakręty i zwroty akcji. [Te pościgi, te wybuchy!] Niemożliwe staje się możliwe, plączą się światy, postaci. Bohaterowie duszą się we własnym sosie skomplikowanych relacji, sojuszy, zerwań powrotów. Gdybym miała ochotę na ten typ telenoweli, włączyłabym Modę na sukces.

Trójkąty emocjonalne są niezwykle nośnym tematem, wampiry i zjawiska nadprzyrodzone fascynowały od XIX wieku co najmniej, fantastyka daje duże możliwości dla wyobraźni i pozwala stworzyć miejsca, o jakich się filozofom nie śniło. Wszystkie niezbędne elementy są, warunki zostały spełnione, całość zgrzyta, krew się leje. *Po co marnować tyle krwi? *