Życie mieszkańców Kupferbergu, górniczego miasteczka w Prusach obfitego w rudy miedzi, jest pozornie doskonale przeciętnie. Toczy się głównie wokół kościoła, gospody i, rzecz jasna, kopalni, przechodzącej w ręce mniej lub bardziej zaradnych właścicieli. Nad wszystkim ciąży jednak coś w rodzaju fatum. Z czasem ziemia, na której ulokowane jest miasteczko, zaczyna się zapadać. Choć ma to swoje racjonalne wytłumaczenie (liczne podziemne tunele będące częścią kopalni), Springer przytacza pewną legendę: „Zabobonni mówili, że to wszystko przez to, że w Kupferbergu przez laty brat zabił brata. Przelanie braterskiej krwi miało ściągnąc na miasteczko klątwę. Przypominały o tym dwa kamienne krzyże postawione śląskim zwyczajem przez samego zbrodniarza tuż obok drogi (...). „Memento” na jednym z nich nie pozwalało zapomnieć”. Jeżeli udamy się wraz z autorem w dalszą wędrówkę w poszukiwaniu zaginionego miasta, możemy być pewni, że poczucie niepokoju nie opuści nas aż do końca lektury.
