Pierwsze dzieła, pierwsza krytyka
Swietłana Aleksijewicz urodziła się 31 maja 1948 roku w Stanisławowie, skąd z rodziną przeniosła się na białoruską wieś. W 1972 roku ukończyła studia na Wydziale Dziennikarstwa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego im. Lenina. Po zakończeniu edukacji pracowała jako wychowawczyni w internacie, dziennikarka i nauczycielka.
Przygodę literacką zaczęła w 1975 roku. Za jej głównego mentora można uznać Alaksandra Adamowicza, uznawanego za twórcę gatunku określanego jako powieść zbiorowa, gdzie narracje prowadzi lud i to on opowiada o sobie samym. Pierwsze publikacje Aleksijewicz ukazały się na łamach czasopisma "Maładosć" i traktowały o walce niemiecko-radzieckiej w czasie II wojny światowej.
W 1983 roku ukończyła swoją pierwszą książkę zatytułowaną "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety". Dzieło wywołało zdecydowaną krytykę ze strony środowisk komunistycznych. Pisarce zarzucano przede wszystkim pacyfizm oraz - co było szczególnie istotne za czasów ZSRR - dyskredytowanie bohaterskiego obrazu kobiety radzieckiej.Książka przeleżała na półce dwa lata i dopiero w czasach Gorbaczowa i pierestrojki pojawiła się w sprzedaży.