Stolica Hitlera. Życie i śmierć w wojennym Berlinie

Kiedy wybuchła II wojna światowa, Göring obiecał mieszkańcom Berlina, że na stolicę tysiącletniej Rzeszy nie spadnie ani jedna bomba. Wkrótce jednak alianckie bombowce pojawiły się nad miastem. Karta wojny odwróciła się. Nieubłaganie zbliżała się totalna zagłada - front wschodni.

Mieszkańcy Berlina dalej wiedli swoje zwykłe życie. Borykali się z przedziwnymi problemami. Zaciemnienie to nie tylko codzienne drobne utrapienia (jak przy zgaszonych wszystkich światłach nie wpaść pod samochód?), ale też doskonała zasłona dla bezkarnie grasującego seryjnego mordercy. Nieprzyjemną konieczność spędzania długich godzin w schronach i piwnicach dzieciom osładzały gry planszowe, a dorosłym liczne romanse. Donosicieli było tak dużo, że gestapo odsyłało „życzliwych” z kwitkiem, ale zarazem tylko w Berlinie tajna policja nie poradziła sobie z antyhitlerowskim ruchem oporu.