Stalin - jednoosobowy Komitet Centralny

"Tylko 12 grudnia 1937 roku skazał w ten sposób na śmierć 3167 ludzi. Między lutym 1937 a październikiem 1938 roku Stalin otrzymał 383 listy, na których łącznie znajdowało się 44 477 nazwisk wysokich funkcjonariuszy państwowych, oficerów służby bezpieczeństwa i oficerów armii. Z tej liczby zatwierdził 38 955 wyroków śmierci przez rozstrzelanie. Dla Stalina nie było przy tym istotne, by aresztowania szpiegów i zdrajców były oparte na pewnych dowodach. Każdy mógł być zdrajcą i dlatego "organy" musiały zabić możliwie największą liczbę ludzi, by nie mógł ujść z życiem żaden potencjalny wróg. [...]
Władza absolutna Stalina wyrosła z bezgranicznych rozmiarów terroru. Kiedy funkcjonariusze i urzędnicy donosili na siebie nawzajem i z lęku tracili zdrowie, Stalin mógł odgrywać rolę pana życia i śmierci każdego obywatela. Z rzadka zwoływał Komitet Centralny i Biuro Polityczne. On sam był teraz Komitetem Centralnym. [...] W połowie 1937 roku Stalin mógł już czynić to, na co jeszcze przed rokiem potrzebował zgody pozostałych członków KC. Nie pisał już żadnych listów, ponieważ każdy wiedział, co należy zrobić, żeby go zadowolić. Teraz wystarczyło jedno skinienie dłonią albo jedna aluzja, a pretorianie spieszyli, by zlikwidować tego, kogo despota nie mógł znieść w swoim otoczeniu. Niepotrzebne było żadne uzasadnienie".