Morderstwa, zagadkowo zakodowany manuskrypt i tajemnica renesansowego humanisty-arystokraty – to wszystko znajdziecie na kartach Reguły czterech.
W Princeton przed sesją egzaminacyjną studenci kończą przygotowywanie swoich prac dyplomowych. Dwaj z nich mają jednak głowy zajęte czymś innym: próbują rozwiązać zagadkę książki Hypnerotomachia Poliphili. Ukazała się ona 1499 roku i od tego czasu ciągle zdumiewa. Hypnerotomachia Poliphili oznacza Poliphila walkę o miłość we śnie. Długo nie było wiadome, kim jest autor, Francesco Colonna.
Dla Toma Sullivana badania nad tajemniczym tekstem są próbą nawiązania łączności z rodzinną przeszłością, ale też przeszkodą w budowaniu relacji z kobietą, którą kocha. Dla Paula Harrisa Hypnerotomachia staje się obsesją. Kiedy ich uniwersyteckie zobowiązania nie pozwalają na dłuższe zaniedbania, badania – siłą rzeczy – zwalniają. Do czasu gdy znajdują dawno zaginiony dziennik. Kłopoty studentów - jak się okazuje – nie dotyczą jednak tylko spraw akademickich: gdy ginie jeden z kolegów Toma i Paula, ci zdają sobie sprawę, że nie są jedynymi, którzy chcą poznać sekrety Hypnerotomachii.
Przyjaciele filtrują tekst przez kody i ... odkrywają jego ukryty sens: nie jest to jedynie traktat o wierze i erotyce, ale niezwykły, matematyczny labirynt. Ale gdy złożenie tej układanki zbliża się ku końcowi, zagrożenie wzrasta. Śmierć zagląda w oczy wszystkiemu, co młodzi mężczyźni kochają i co uważają za ważne.
Ian Coldwell jest absolwentem Princeton, gdzie studiował historię. Dustin Thomason ukończył antropologię i medycynę na Uniwersytecie Harvarda. Ian i Dustin poznali się, gdy mieli osiem lat. Od tego czasu byli nierozłączni, więc wspólne napisanie Reguły czterech było naturalne. Mają w tym już pewne doświadczenie: razem pisali scenariusze szkolnych przedstawień i wystąpienia z okazji zakończenia roku szkolnego.
Współpraca nad powieścią rozpoczęła się w 1998 roku. Zapoczątkowała ją „burza mózgów”, konstruowanie poszczególnych scen i postaci – autorzy robili to podczas spotkań lub przez telefon. Po tym jeden z nich wykonywał szkic rozdziału, który oceniał drugi.
Autorzy nie bronią się przed uwagami, że Reguła czterech jest do pewnego stopnia powieścią autobiograficzną. Pewne detale życia campusu w Princeton, przekonania o przyjaźni i miłości, badania nad Hypnerotomachią umieszczają wśród rzeczywistych inspiracji.
Ian i Dustin przygotowują się do pracy nad nową kolejną powieścią.
Reguła czterech objęta jest Patronatem WP.