Morderstwa radykałów
Czyn ten, dość stosownie, dokonał się w nowym gmachu senatu. Pompejusz wbudował go w swój kompleks teatralny, u stóp własnego posągu, który został w efekcie zbryzgany krwią Cezara. Po części za sprawą adaptacji tego tematu w "Juliuszu Cezarze" Szekspira zabójstwo rzymskiego dyktatora w imię libertas stało się wzorcem dla późniejszych desperackich sprzeciwów wobec tyranii oraz zamachów w imię szczytnych zasad.
Nie było, na przykład, zbiegiem okoliczności, że John Wilkes Booth użył słowa "Idy" jako kryptonimu dnia, w którym planował zabić Abrahama Lincolna. Jednakże, jak dowodzi rzut oka wstecz na historię Rzymu, było to ostatnie z szeregu morderstw popularnych, radykalnych, ale być może nazbyt potężnych polityków, który zapoczątkowało zlinczowanie Tyberiusza Grakcha w roku 133 p.n.e. Trzeba więc zadać pytanie: co takiego próbował zrobić Cezar i co oburzyło ową grupę senatorów do tego stopnia, że zabójstwo zdawało się jedynym rozwiązaniem?