Śmierć i tekst

Książka jest zbiorem siedmiu rozpraw z pogranicza historii idei, filozofii religii i literatury. Rzeczy te zostały uporządkowane chronologicznie – od starożytności rzymskiej i epoki nowotestamentowej po współczesność. Te, z pozoru luźno zestawione analizy, łączy przede wszystkim tematyka, to znaczy problem śmierci w kulturze (kulturach) i właściwe jej (im) sposoby czy też „strategie” przełamywania związanych z tym lęków. Podstawowym obszarem rozważań jest tu przede wszystkim literatura różnych epok, ale autor odwołuje się także do innych warstw kultury – dyskursu filozoficznego, ikonografii, symboliki religijnej, biblistyki, apokaliptyki, sztuki sepulkralnej, a nawet architektury. Teksty zostały zatem poświęcone kolejno epitafiom rzymskim z czasów Republiki i właściwym im technikom "uobecniania" umarłych, kategorii an st sis (anastasis), przy pomocy której w Nowym Testamencie starano się opisać Zmartwychwstanie Chrystusa oraz powszechne zmartwychwstanie ciał, motywowi Vanitas w poezji i sztuce XVI–XVIII
wieku, artystycznym i poetyckim technikom "rugowania" śmierci w końcu XIX wieku i w wieku XX, eschatologii i "implozyjnej" mentalności współczesnych sekt apokaliptycznych, wreszcie revivalowi archaicznych wierzeń, obrzędów i mitów w nowoczesnych ideologiach przemocy i zagłady (Bałkany).
Mimo dużego zrożnicowania problemów książka jest jednak bardzo spójna, co wynika z wyłożonoego przez autora na wstępie i konsekwentnie przeprowadzonego rozumowania, że kultura, w szczególności "słowo literatury", pełni swoistą misję soteriologiczną, że na swój sposób chroni człowieka przed tanatycznymi lękami, a nawet i przed samą śmiercią.