Skandale, skandaliki i odkrywanie Ameryki

W drugim tomie cyklu Eve Edwards, poświęconego miłosnym perypetiom Laceyów, mamy okazję śledzić, nieśmiało zapoczątkowaną w Alchemii miłości, dalszą historię uczucia drugiego według starszeństwa potomka świętej pamięci harbiego - Jamesa oraz Jane Perceval. Akcja Demonów miłości (tytuł oryginału, o wiele lepiej pasujący do treści, to Queen’s lady, czyli Dama królowej - pozdrawiam z tego miejsca wydawcę, czyli Literacki Egmont).

Trzeba przyznać, że autorka nie szczędzi starań, by w drugiej odsłonie cyklu zaproponować czytelnikom coś nowego. Miałam podczas lektury poczucie, że wręcz na tym froncie przedobrzyła. Dostajemy bowiem wątki, jak na rok 1584, wręcz nieprzyzwoicie postępowe. James cierpi po kampanii w Niderlandach na coś, co wygląda na połączenie syndromu stresu bojowego z depresją. Jego (odziedziczony po starszym bracie) czarnoskóry sługa, Diego, nawiązuje romans ze szlachecką córką, co prawda zdegradowaną przez zdradę ojca do roli zwykłej szwaczki, niemniej jednak reakcje Laceyów (zwłaszcza) i ojca dziewczyny (w nieco mniejszym stopniu) na projekt międzyrasowego mariażu nawet w obecnych czasach można by uznać za liberalne. Podobne zastrzeżenie dotyczy wielu innych wątków - niemal braterskich relacji pana z sługą, nieprzystającego do czasów stosunku do homoseksualizmu jednej z kluczowych dla fabuły postaci (oczywiście, Francuza w różowych jedwabiach, jak widać, czasami autorka wpada w sidła stereotypu) czy skłonności Jane do
poświęcenia własnej niezależności od rodziny, z trudem wywalczonej poprzez małżeństwo z nieżyjącym już markizem, na rzecz utrzymania zakładu krawieckiego przyjaciółki z dzieciństwa. Jane, którą poznaliśmy w Alchemii miłości, bez wątpienia dokonałaby innego wyboru.

Jakby egzotyki obyczajowej było mało, James, by uleczyć swe duszne niepokoje (i ułatwić autorce budowanie napięcia), wypływa na wyprawę do Ameryki. Co prawda głównie po to, by pisać z niej listy, których nie wyśle, za to w odpowiednim momencie wyjmie je z zanadrza, oraz aby wrócić w idealnie odpowiedniej chwili. Ale nie bądźmy drobiazgowi. Problem podboju nowych terytoriów przez Wielką Brytanię poruszony, atrakcja w postaci Indian (i skąpo odzianych Indianek) - wprowadzona. Zbyt wiele jednak tych grzybów w fabularnym barszczu, bo nie o wszystkich wątkach dotąd wspominałam. Rezultat nie jest ani efektowny, ani wiarygodny.

Oczywiście, jeśli przyjmiemy, że to po prostu romans w czysto umownych historycznych dekoracjach, od razu robi się nieco lepiej. Mimo wszystko jednak pary z tego tomu wypadają mniej wiarygodnie od Ellie i Willa (których także przelotnie spotkamy na kartach omawianej powieści). A, było nie było, to kochankowie są najważniejsi w opowieści o miłości. Niemniej, czyta się Demony miłości szybko, bo styl autorki nadal pozostaje lekki, a różnorodność wątków pozwala zainteresować się fabułą. Tym razem jednak korekta chyba trochę przysypiała, bo możemy się natknąć na różne fleksyjne ciekawostki (np. Diedze zamiast Diegowi). Nie jest to nic poważnego, ale dotychczas pozycje z Egmontu od strony wydawniczej były bez zarzutu, dlatego nawet drobne potknięcia wyjątkowo rzucały mi się w oczy przy lekturze.

Podsumowując, Demony miłości, choć stają na głowie, by nie powielać pierwszej części, wypadają od niej nieco gorzej, częściowo wręcz w rezultacie tych wysiłków. Również historyczna wiarygodność obyczajowych wątków z tego tomu budzić musi pewne zastrzeżenia. Niemniej, to wciąż poprawny romans w lekkim, niezobowiązującym stylu.