Pytania graniczne

Ludzie na walizkach to zbiór wywiadów, jakie przeprowadził dyrektor programowy telewizji TVN Religia - Szymon Hołownia. Część tych wywiadów ukazała się wcześniej w "Rzeczpospolitej" i tygodniku "Newsweek Polska". Jego rozmówcami są lekarze różnych specjalizacji: neurochirurg, dwóch anestezjologów, neonatolog oraz pacjenci i ich najbliżsi, wobec choroby, których konwencjonalna medycyna okazała się bezradna. Jednym z rozmówców jest słynny aktor - Krzysztof Kolberger. Tematy, które porusza Hołownia nie są mu obce, bo sam autor przez krótki okres czasu pracował jako ratownik medyczny. Znajomość środowiska lekarskiego i jego problemów ułatwiła mu zadanie, a jego rozmówcy wydają się być szczerzy. Autor nie namawia ich na ckliwość, nie podaje informacji, których ujawnienie byłoby niekorzystne dla udzielających odpowiedzi. Rozmówcy są rzeczowi w swoich wypowiedziach i mimo trudnych przeżyć i wypadków losowych próbują zachować obiektywność i dystans do siebie i do tego, co im się w życiu przytrafiło.

Jest w tych wywiadach parę zdań wartych uwagi i zapamiętania. Treść zapisanych rozmów odpowiada na pytania o sens ludzkiego życia i cierpienia, a także zwraca uwagę na dylematy wynikające z postępu medycyny, które są trudne do rozwiązania z punktu widzenia etyki. Czytelnicy, którzy nie mają medycznego wykształcenia, znajdą tu wiele ciekawostek i poznają problemy, z jakimi lekarze niektórych specjalizacji borykają się na co dzień. W jaki sposób stwierdza się stan śmierci mózgowej? Czy powinno się przedłużać agonię umierającego człowieka podłączając go do respiratora, kiedy wiadomo, że nie ma on szans na przeżycie lub samodzielną egzystencję? Jak wygląda życie młodego człowieka na wózku inwalidzkim? Co trzyma chorego człowieka przy życiu? Jakie emocje przeżywa rodzina, kiedy ich najbliższy poniósł stały uszczerbek na zdrowiu albo nie jest w stanie prowadzić samodzielnej egzystencji i wymaga ciągłej opieki innych osób? To tylko kilka pytań, które czytelnik może postawić po lekturze tej książki. Jest to
pozycja, która wzbudza refleksje i nadzieję, a mimo wagi tematu - nie przygnębia. Jest to publikacja ważna szczególnie dla środowiska medycznego. Hołownia przypomina bulwersujące przypadki tzw. "łowców skór" w Łodzi i przypadek Terii Schiavo, którą amerykański sąd w stanie Floryda skazał na śmierć głodową. Kamery przyglądały się jej powolnemu umieraniu i utrwaliły wyraz bólu na jej twarzy.

Książka przywraca wiarę w lekarzy, których większość pragnie pomagać i leczyć pacjentów, a nie ich zabijać. Autor nie boi się stawiać trudnych pytań, na które czasem nie otrzymuje odpowiedzi. W jaki sposób np. można wycenić wartość ludzkiego życia i czy w każdym wypadku należy je ratować? Czy w przypadku, gdy człowiek wyczerpany walką z długoletnią chorobą umiera, należy na siłę podtrzymywać jego życie? Stąd jeden z lekarzy na takie pytanie - mówi po prostu: nie wiem.