Rękodzieło maszynowe?
Wazony optyczne z kolekcji autorki, lata 60. XX w., proj. Jan Sylwester Drost, Huta Szkła Gospodarczego Ząbkowice w Dąbrowie Górniczej, szkło sodowe, prasowane/fot. Max Zieliński i Eliza Dunajska We wzornictwie przemysłowym projekt dobry tym różni się od przeciętnego czy poprawnego, że autor tego pierwszego uwzględnił rozwiązania, z którymi maszyna da sobie radę, a estetyka produktu na tym nie tylko nie ucierpi, ale nawet zyska. Osiągnięcie takiego efektu jest możliwe tylko w dwóch przypadkach: projektant musi albo znać się i rozumieć technologię produkcji, albo wykonać setki prób. Ten drugi sposób jest oczywiście kosztowniejszy.
Na początku epoki industrialnej niewielu artystów, którzy mogli odcisnąć estetyczne piętno na produkowanych przedmiotach, miało świadomość technologiczną lub chciało się za znajomić z możliwościami nowych maszyn. Także niewielu producentów rozumiało ten problem. Rzadko więc zapraszali do współpracy świadomych tego, czym jest wartość estetyczna, projektantów.