Powrót księgozbioru

Kilkaset inkunabułów zdeponowanych na ponad pół wieku w Bibliotece Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu powróciło do Biblioteki Elbląskiej. Gromadzony przez wieki elbląski księgozbiór, początkowo należący do założonej w 1601 roku biblioteki gimnazjalnej, a następnie do biblioteki miejskiej, oceniany na 40 tysięcy woluminów, przechowywano do 1947 roku w Elblągu. W marcu 1947 ówczesne władze zarządziły przekazanie starodruków Bibliotece Narodowej, resztę zaś księgozbioru Bibliotece Uniwersyteckiej w Toruniu w depozyt. Dopiero w czerwcu 2000 roku zakończono w Elblągu restauracje kamieniczek, w których znalazły się klimatyzowane magazyny gotowe na przyjęcie woluminów powracających z Torunia. Najcenniejszą część depozytu stanowią stare druki, a wśród nich 67 inkunabułów z XV wieku, 1354 woluminów XVI-wiecznych, 944 woluminów z XVII wieku oraz 5941 woluminów z XVIII wieku. Szczególną wartość stanowią druki okolicznościowe tłoczone z okazji awansów, ślubów, pogrzebów i innych wydarzeń z życia mieszkańców
Elbląga. Wiele starych druków ma dobrze zachowane oprawy z epoki, są wśród nich książki z łańcuchami służącymi do przytwierdzania do pulpitów bibliotecznych. Do tej pory najstarszym bibliotecznym eksponatem w Elblągu był pochodzący z 1594 roku rękopis z regulaminem biblioteki toruńskiej. Teraz, po powrocie kilkuset starych woluminów, jest nim wydany w Kolonii inkunabuł pt. Dialog o cudach z 1473 roku.
pap