Zgodnie z tytułem otrzymujemy pozycję o losach kobiety zdeterminowanej, silnej, nie zbaczającej z obranej ścieżki, nie poddającej się mimo licznych przeciwności losu, szukającej pozytywów we wszystkim, co ją spotyka. Należy dodać, że o wszystkich tych wyjątkowych cechach Laura, będąca główną bohaterką powieści dowiaduje się stopniowo, z czasem. Bo zastajemy ją z początkiem powieści w jednym z najtrudniejszych życiowych momentów, kiedy to porzucona przez swego hiszpańskiego małżonka wraca z podkulonym ogonem do Polski – kraju w którym nie była od dobrych kilku lat – bez pieniędzy, pracy i jakichkolwiek perspektyw na lepsze jutro.
Bez znajomości, przyjaciół i pomocy skądkolwiek usiłuje poskładać do kupy to, co zostało po jej poprzednim życiu.Wtedy na jej drodze staje pani Marlena, która nawet bardziej od Laury zasługuje na miano głównej bohaterki. To niezwykle barwna postać, z pozoru zgryźliwa i nieserdeczna, której sekret, skrywany przez lata wychodzi za sprawą Laury na światło dzienne. Rozwinięcie tego wątku uczyniłoby z pewnością powieść znacznie bardziej interesującą i spójną.
Niewątpliwą wadą powieści jest bowiem wielość wątków i akcja porozrzucana chaotycznie pomiędzy nimi. Zbyt duże nagromadzenie myśli, postaci, spraw na kartach tak niewielkiej książeczki. Nie wszystkie wydarzenia prezentowane przez autorkę są ze sobą logicznie powiązane, wiele z nich jest pourywana, bez ciągu dalszego. W zasadzie lepiej byłoby, gdyby zamiast powieści powstał zbiór felietonów – i czytelnicy, i proza autorki by na tym skorzystała. A tak – otrzymujemy nieco złotych myśli na temat związków damsko-męskich, zapewnienia, że życie może zacząć się po pięćdziesiątce i garść optymistycznych anegdotek. Niby wystarczy, a jednak po lekturze pozostaje spore uczucie niedosytu.