Wiersze ostatnie - Czesław Miłosz
Wiersze noblisty, które zostały spisane przez sekretarza Miłosza, panią Kosińską, pod koniec życia poety. Autor "Doliny Issy" miał już wówczas poważne problemy ze wzrokiem i słuchem, dlatego zdecydował się dyktować swe utwory. Po śmierci Miłosza zebrano te utwory podejmując się próby ich rekonstrukcji.
Czy zatem możemy powiedzieć o wydanych wierszach, że są one dziełem autora? Czy współudziałem zespołu redakcyjnego?
"Wiersze ostatnie" trafiły do rąk czytelników przeszło dwa lata po śmierci Czesława Miłosza. Ostatni raz zbierają - i dopełniają - wątki, tematy i zagadnienia fascynujące i niepokojące Miłosza-poetę niemal od zawsze. Powracamy zatem - ze świadomością, że to już po raz ostatni - do wspomnień z dzieciństwa i wileńskiej młodości, znajdujemy portrety krewnych i przyjaciół, rozmowy z dajmonionem i wiersze o tajemnicach profesji poety. Są tu zarówno przejmujące osobiste wyznania dotyczące zmagania się ze starością, jak i wiersze sięgające po autoironię i groteskę. Najważniejsze wydają się wszakże wiersze-modlitwy, rozmowy z "Niewypowiedzianym, naszym Ojcem w niebie" mające pomóc w zobaczeniu "podszewki świata" i przeniknięciu tajemnicy, która odsłania się, kiedy "wchodzimy w Inne, poza czas i przestrzeń".