Pojęcie czasu i jego wyrażanie w języku dziecka
Forma wydania | Książka |
Rok wydania | 2023 |
Autorzy | |
Kategoria | |
Wydawnictwo |
Monografia dotyczy rozwoju pojęcia czasu w myśleniu dziecka oraz wyrażania go w języku. Została opracowana na podstawie rozprawy doktorskiej. Jej zasadniczym celem jest opis rozwoju wyrażeń czasowych w strukturze wypowiedzeń dziecka, a więc tych części mowy i fraz, które na poziomie składniowym występują w funkcji okoliczników czasu, będących nieobligatoryjnymi członami zdania. Jest to najczęściej występujący rodzaj okoliczników w języku dziecka (Święcicka, 2019) i najciekawszy zarazem. Na potrzeby niniejszej książki formy te określono mianem modyfikatorów temporalnych (definicja w podrozdziale 4.6).
Motywem podjęcia tej problematyki było zapotrzebowanie na polu psycholingwistyki na zbadanie dystrybucji tego typu określeń u dzieci polskojęzycznych w różnym wieku. Przyswajanie rzeczowników i czasowników jest tematem dość dobrze już opracowanym zarówno w rodzimej, jak i zagranicznej literaturze przedmiotu, natomiast o innych częściach mowy można znaleźć bardzo niewiele informacji. Zazwyczaj są to krótkie paragrafy w monografiach poświęconych innym zagadnieniom. O środkach językowych służących do wyrażania czasu wspomina się zazwyczaj przy okazji analizowania zagadnień związanych z rozwojem poznawczym w zakresie rozumienia i wyrażania czasu, czyli konstruowaniem systemu temporalnego przez dzieci (por. m.in. omówienie prac Weista i Szumana w podrozdziale 2.4). Opracowania te często koncentrują się na kwestiach dotyczących kategorii morfologicznych (czasu gramatycznego, aspektu itp.).
Numer ISBN | 978-83-8294-240-8 |
Wymiary | 160x235 |
Oprawa | miękka |
Liczba stron | 288 |
Język | polski |
Recenzja | Książka stanowi niezwykle udaną próbę przedstawienia wyników bardzo zaawansowanych badań […] o charakterze podłużnym − trudnych, czasochłonnych i wyczerpujących. Jest opracowaniem potrzebnym, oryginalnym i inspirującym do dalszych poszukiwań językoznawczych. Jej tematyka, wpisująca się w najlepsze tradycje polskiej psycholingwistyki […] dotyczy problemu ważkiego poznawczo w aspekcie ontolingwistycznym. Po złotym, niestety minionym, okresie rozwoju polskiej psycholingwistyki rozwojowej, łączonym z dziełami takich autorów, jak: Szuman, Przetacznik-Gierowska, Smoczyński, Zarębina, Smoczyńska, Bokus, Shugar, Kielar-Turska, Żak-Święcicka, monografia ta ma szansę przywrócić należne miejsce badaniom mowy dziecka na niwie polskiej humanistyki. |
Podziel się opinią
Komentarze